روزها مي گذرد، کسي از ميان ما مي رود... و ما به جاي خالي اش عادت مي کنيم. اين عادت، اين فراموشي، دردي است که مبتلايش هستيم؛ بي خبر از آن که هر رفتني، تلخي اي دارد تحمل ناپذير.