نشانه اي است در زمين
که رودها به راه
که باغها به گشت
که دشتها به کوه
ستاره ها به خنده
تا تو بگذري
دلم هواي قاصدک نمود
سرم هواي شانه نسيم
کجايي اي نشان کبريا
بيا
