اندوه ي با روزنه هاي نور در امتداد

اندوه...

چون اتاق... و ناگهاني و کبوتري آشيانه کرده

ناگهاني درختي و سالياني است روئيده

او:برگ: زردي نارنجي... و... حال: رفته ي رفته ...

سبز ...

شمع هاي بي زبان و خداي خاموشي ...

شمع ها با چشمي و چهره ي نوراني ...

چه ساده مي توان اتاق را سرود...

و ايمان را بي تماشا نشست ...

ايمان را چون کبوتري ناخوانده

سپيدي

سرخي

سبز

توامان سادگي و

بزرگي

اتاق کوچک و

دريچه، دريچه

سايه روشن ...

مهرباني

بوي حضور

چشايي شوري / ... شوق

لحن / زيبايي نور ...

چه ساده مي توان در تنگناي اتاق سرود ...

وبه بي مقداري واژه ها افزود ...