آقاي نظاري سلام! حكيمي ام، همون رضيه حكيمي كه يه روز از روزاي نوجوونيش پاگذاشت تو مركز4وشد عضو فعال كانون.
يادش به خير الآن 9سال از اون روزا ميگذره و حالا رضيه حكيمي رو آوردن تو كانون كه بشه خانم ادبي!(البته اگه قبولش كننو نگن كه هنوز كوچيكه واسه مربي بودن). آقاي نظاري اين روزا،اين روزايي كه مي يام كانون، روزاي دلنشينو لذت بخشيه. به هر طرف كه نگاه مي كنم ياد خاطره اي مي افتم، ياد روزي،دوستي،اتفاقي، مسابقه اي،جشني...
خوش اون روزها كه صبح كله ي سحر مي رفتم مي نشستم تو كانون كتاب مي خوندم. چراغ ها هنوز خاموش بودو آقاي آيين پور تازه از نونوايي برگشته بود. يادم نمي ره اولين مسابقه اي كه رفتم؛ سال اول عضويتم بود، كتابخواني تهران با خانم اربابيونو خانم رنجبرو خانم دلپسند. دوم شدم .خودم كه نمي دونستم چي كار كردم اون روزا هنوز تو باغ نبودم. وقتي برگشتم مركز ،با ديدن خوشحالي مربيا چشام داشت از حدقه در مي آمد.بهم چايي دادن!!!
آقاي نظاري اگه بدوني چقدر دلم واسه دلگشا تنگ شده، واسه مركز آموزش ، واسه آفرينشها،واسه...دلم لك زده واسه لحظه هاي عضويتم...شما كه خودت استادي من برا كي دارم ميگم ؟! آخ كه چقدر حرف مي شه زد از لحظه لحظه ي كانوني بودن!
خدايا شكرت!
(ببخشيد اصلا شبيه كامنت نبود)
يا حق
