سلام سيد حبيب عزيز من!
ياداشت شما را که از سر درد و عشق نوشته شده بود خواندم. وصف حال همه ي ما است. چه آسان همکاران را از دست مي دهيم و چه آسان آن ها را به فراموشي مي سپاريم. خيلي ها که خواسته و ناخواسته در سنگر اول کانون کار کرده اند، شعرها سروده اند، داستان ها نوشته اند و به نوعي چراغ کانون را روشن نگه داشته اند حالا دل کندن از آن هم براي آن ها بسيار سخت و دشوار است. وبلاگ استان ها هيچ کدام از موفقيت هاي شاعران و نويسندگانش را پوشش نمي دهد. دليلش را به خدا من نمي دانم. اميدوارم اين رويه کنار گذاشته شود و همچنان هنرمندان و فرهيختگان کانون با خيال آسوده و راحت به توليد فرهنگ و هنر مشغول شوند. آن روز خوب فراخواهد رسيد. انشاالله