بغض از عبور شب
پر شد
چشم از فراق صبح
زين دشتهاي خسته مي گذرد
پاي بسته ام
هر سو پرنده اي
منقار درد سايد به هم
که صدايي رسد به باد
شايد
اوراق دفتر صحرا به هم خورد
بر هر درخت آينه اي بسته روزگار
بر بوته ها شکسته دلي
پاي انتظار
پژمرده ابر
خشکيده رود
فرسوده خاطر باران ز هجر يار
انگار خواب حادثه مي بيند اين زمين
گل کو بهار ؟
گل کو بهار ؟
...
ميلاد امام منجي مبارک
...